Bijna 25 jaar geleden stonden wij voor de ambtenaar van de burgerlijke stand en gaven elkaar het ja- woord. Wat is er veel veranderd en gebeurd in die 25 jaar.
Allereerst zijn we verhuisd. Woonde we toen we trouwde nog op een kleine boven etage met 1 slaapkamer, nu wonen we alweer 24,5 jaar in een eengezinswoning.
Waren wij toen met z'n tweeën, inmiddels zijn wij drie mooie mannen rijker. Twee zoons hebben ons gezin 2,5 jaar geleden alweer uitgebreid met een lieve meisje.
Ook zijn we behoorlijk wat mensen verloren in die 25 jaar. Opa en oma's. Ooms en tantes die niet meer in ons midden zijn. Maar ook lieve naaste die op jonge leeftijd overleden zijn. Zij blijven in onze herinneringen voort leven. Helaas kunnen we alle hoogtepunten niet meer met hen delen. Want ook die hebben we zeker gekend.
Toen we 25 jaar geleden trouwde werkte we beide nog fulltime . Ik werkte als ambulant verkoopster in slagerijen door heel Nederland. Maakte lange dagen en werkte vaak 6 dagen en twee koopavonden. Manlief werkte bij de werkgever waar hij nu ook weer werkt. Hij is en aantal jaren onvrijwillig weg geweest. Maar kon weer terug komen en deed dit graag.
Toen de oudste zoon geboren werd ben ik huismoeder geworden. Toen alle zoons op de basisschool zaten ben ik overblijfkracht geworden. Hiervoor zocht men toen iemand die de opleiding SPW 3 wilde gaan doen. Dat wilde ik wel. En 2,5 jaar later had ik EN mijn Spw 3 EN spw 4 diploma op zak. Zo begon mijn werk in de kinderopvang. Dit doe ik nog steeds met veel plezier.
Om te vieren dat we 29 juni 25 jaar getrouwd zijn, zijn we met zonen en hun vriendinnen zaterdag 27 juni wezen uiteten. De heren vinden wokken erg leuk en wij ook. Eenmaal bij de wok werden wij verwent door onze kinderen. Alle kinderen en schoonkinderen hadden iets leuks/ lekkers voor ons geregeld. Ik had het niet verwacht. Wij zijn namelijk geen van alle van de cadeautjes. Zo lief!!! Zou dat de positieve invloed zijn van de meiden? Ik ben blij met mijn "dochters". Eindelijk eens andere gespreken dan over auto`s en gereedschap Heerlijk!!!
En zo zijn we zo maar 25 jaar verder en heel wat ervaringen rijker.
Vind jij dat de tijd ook zo ongelofelijk snel gaat?
Liefs,
Anita
Om te vieren dat we 29 juni 25 jaar getrouwd zijn, zijn we met zonen en hun vriendinnen zaterdag 27 juni wezen uiteten. De heren vinden wokken erg leuk en wij ook. Eenmaal bij de wok werden wij verwent door onze kinderen. Alle kinderen en schoonkinderen hadden iets leuks/ lekkers voor ons geregeld. Ik had het niet verwacht. Wij zijn namelijk geen van alle van de cadeautjes. Zo lief!!! Zou dat de positieve invloed zijn van de meiden? Ik ben blij met mijn "dochters". Eindelijk eens andere gespreken dan over auto`s en gereedschap Heerlijk!!!
En zo zijn we zo maar 25 jaar verder en heel wat ervaringen rijker.
Vind jij dat de tijd ook zo ongelofelijk snel gaat?
Liefs,
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten