Even rust.

Ook de laatste kitten is gister verhuisd naar een nieuwe eigenaar. Ik heb dus even rust. Let wel EVEN. Inmiddels is er alweer een nestje met kitten geboren en er is nog een moeder poes zwanger. Gelukkig beginnen de moeders nu wat tammer te worden. Zou het ons lukken om ze voor het volgende voorjaar te kunnen vangen? We hebben een tijd lang verschillende vangkooien neergezet, maar standaard zit daar de al gecastreerde of gesteriliseerde kater of poes in. Daar zijn we maar mee gestopt. Door ze te voeren worden ze wel wat tammer maar ze blijven nog zeker 2 meter uit de buurt. Op de foto zie je de dame die nog zwanger is. Hopelijk duurt het niet zo lang meer want dan kunnen de kitten van beide moeders samen opgroeien. Dat is voor mij makkelijker dan weken achter elkaar mijn bed uit moeten om ze een fles te geven. Maar de natuur laat zich niet dwingen, toch?

Mocht je opzoek zijn naar een kitten, laat het me dan vast weten. Dan mail ik je zodra ik foto`s heb.

Liefs Anita

Vakantie

De vakantie zit er weer op. We hebben heerlijk genoten van het bijna niks doen. Alleen op de donderdagen, toen ben ik terug geweest omdat er dan bij het opvangcentrum open-huis-dagen zijn. Tijdens de eerste open-huis-dag van onze vakantie kwam er een vrachtwagen met 13 pallets die gelost moesten worden. Eigenlijk was dat veel te zwaar om te doen met de rest verschijnselen van mijn whiplash, maar het moest even gebeuren. Toen ik aan het einde van de dag ook nog een iets te zware waterpomp op moest tillen ging het mis. De pomp gleed uit mijn handen en ik kwam met mijn pink tussen de twee delen. Daarbij prikte de as in mijn onder arm. Het resultaat zie je op de foto. Ook de nagel van mijn pink is blauw. Ik ben bang dat ook die er nog wel af zal gaan. Gelukkig heb je nu alleen beeld en geen geluid want wat ik toen zei is niet voor herhaling vatbaar.

Maar de pech was nog niet voorbij. Twee dagen later liep ik , zoals elke dag, naar het douchegebouw. Het was er nog al nat en voor ik er erg in had gleed ik uit en kwam met mijn knie kei hard op de grond terecht. Heel hoog in mijn nek, zeg maar bijna in mijn hoofd, "knapte" er iets. Ik schrok vreselijk. Voorzichtig stond ik op en mijn nek voelde beter aan dan in alle dagen na het ongeluk. Volgens de therapeut hebben die hele hoge wervels waarschijnlijk al die weken niet helemaal op de goede plek gestaan. Hoe dan ook.....ik ben er blij mee. En die blauwe knie die verdwijnt vanzelf. Ik moet alleen niet te lang achter elkaar achter de pc zitten want dat vind mijn nek nog niet zo leuk.

We hebben het erg getroffen met het weer. Al zou je als je de foto bekijkt iets anders vermoeden.  De eerste nacht hebben we erg veel regen gehad en halverwege de vakantie hebben we noodweer gehad. Helaas is op de foto niet goed te zien hoeveel water er op het veld lag. Gelukkig hadden we onze caravan en voortent goed vast staan en goed opgebouwd. Bij ons is alles droog gebleven. Bij de buren schuin tegen over ons stond het water in de tent.


`s Avonds hebben we genoten van de mooie gekleurde lucht. Op de foto zijn de kleuren niet zo mooi als ik het echt.

Toen we op de camping stonden zijn we regelmatig wezen uit eten. Tijdens een van die uitstapjes wilde ik als toetje een "Boerenjongens ijsje" Nou ja IJSJE? In een vierkante weckfles zat ijs met rum-rozijnen en slagroom. Dit was zo groot dat ik hem met manlief gedeeld heb. Gelukkig had hij geen toetje, nu kon hij het meeste ijs opeten en ik de rozijnen.

Binnenkort wil ik nog een keer terug naar het restaurant waar we dit heerlijke ijsje gegeten hebben. Maar dan alleen om er een ijsje te eten. Nu hoor ik jullie denken....helemaal terug voor een ijsje? Zo ver zijn we niet van huis gegaan hoor. De camping is maar 11 kilometer bij ons huis vandaan.

We hebben heerlijk genoten. Maar dan komt hoe dan ook de tijd dat het feest voorbij is en dat de caravan weer ingepakt moet worden. Dit jaar hadden we de bij tent niet opgezet. Dit zouden we alleen doen als het slecht weer zou worden. Maar dat is het dus niet geworden. Onze jongste zoon hielp mee en dan ben je zo klaar.  Gelukkig waren wij op het veld niet de enige die naar huis moesten. Het anders zo rustige kinderveld stond helemaal vol met auto`s.

Nadat iedereen ingepakt heeft is het veldje bijna uitgestorven. Inmiddels hebben we gehoord dat de meeste weer geboekt hebben voor volgend jaar.











Omdat bij thuiskomst bleek dat de poezen ook een fijne vakantie hadden gehad en zich vooral uitgeleefd hadden op mijn lavendeltafel, staat nu de zonnebloemtafel. Door het halve huis kwam ik takjes, popjes en lontwol tegen. De lavendelpopjes liggen inmiddels in een doos te wachten op een herstel operatie.

Vier zonnebloem popjes zijn nog gemaakt in de tijd dat ik niet wist dat er patronen bestonden. Zij zijn dus gemaakt van een katoenen koker met daarover heen tricot voor het ( te grote) hoofd en hun lijf is gevuld met rijst.
Het geverfde schilderij is dus niet door mij getekend maar alleen met plakkaat verf ingeschilderd. Er staan ook weer mompelmannetjes gemaakt van eikels met elkaar te mompelen.
Helaas heb ik nog geen lampenkap gemaakt, maar dat komt wel een keer. Ook wil ik nog wel wat popjes maken. Wanneer? Ik zou het niet weten.

En hoe ben jij de hete dagen doorgekomen? Ben je op vakantie geweest of ben je lekker thuis gebleven? Ben je nog aan je hobby toegekomen? Hopelijk heb je je vermaakt.
Ik dus wel.

Liefs Anita