Inmiddels zijn we een week verder en morgen is onze fysiotherapeut terug van vakantie. Die moet er maar even naar kijken. Misschien weet hij wat zoonlief het beste kan doen.
Van de week was ik aan het rijden en zag ik dit. Ik kon het niet laten om er een foto van te maken. Deze kleuren zijn mooier dat de kleuren van zoon lief zijn enkel. De natuur heeft even vele verschillende kleuren. Door de nevel ziet alles er toch net even anders uit.Dat brengt me bij het volgende. De onderstaande popjes waren een van de eerste die ik maakte. Ik had geen idee dat er patronen bestonden dus begon ik zelf wat te prutsen. Ik begon met een katoenen koker met daaroverheen kleding van vilt. Toen ik erachter kwam dat de hoofden van tricot gemaakt werden heb ik dat erover heen gedaan.
Maar echt mooi werden ze er niet van. Dus ik heb besloten om de popjes te ontdoen van de mooie kleuren vilt en dat voor iets anders te gebruiken. Alleen het sneeuwklok kindje mag nog even blijven. Waarom? Omdat dat poppetje als enige een heel lief kopje heeft. Hieronder zie je hoe de popjes zijn ontstaan en hoe ze eruit zagen. Het lastige van deze popjes was dat zij niet zo makkelijk konden blijven staan. Voor dat het weer lente is moet ik dus nog wel aan de bak. Ik moet nog wel wat popjes maken voor de lente tafel. Maar gelukkig duurt het nog even voor het weer lente is.
En wat ben jij aan het doen? Ben je nog bezig et een hobby? Of heb je het hele hobby gebeuren even op een laag pitje staan? Ik ga nog even aan de slag met mijn Pasen slinger, want voor je het weet is er weer een week o en voor je het weet is het alweer Pasen.
Wat jij ook doet, vergeet niet te genieten. Dat probeer ik ook.
Liefs Anita
