Goede vrijdag eindigde voor mij in een horror vrijdag. Ik zou even naar de tandarts om een wortelkanaalbehandeling te laten doen. Nu heb ik dat al veel vaker gehad dus ik wist wat er komen zou. Het ging al niet zo lekker bij het verdoven. Achter in mijn kaak tussen het scharnierpunt werd de eerste verdoving geprikt. Ik voelde er niets van, maar er gebeurde erg weinig. De stoel werd rechtop gezet, dat kon volgens mevrouw de tandarts nog wel eens helpen. Tja...ik voelde iets in mijn wang...maar meer niet. De volgende verdoving werd wederom in mijn kaak gespoten. Weer voelde ik er niets van, maar gebeurde er ook nu erg weinig. Het plan werd gewijzigd. Een ander soort verdoving moest er aan te pas komen. De eerste prikjes gingen wel.....maar toen $%^&;*(*&;^%^ Gloeiende gloeiende. Dat deed pijn. Ik voelde onder mijn kin een bult op komen. Ik dacht nog....dat kan helemaal niet want zoveel vloeistof zit er niet in de spuit.... Ja de verdoving werkte, maar het leek wel of ik kramp in mijn kaak had. 
Eindelijk de behandeling kon worden gedaan....Even boren...dan een wortelkanaalbehandeling ...watje met schoonmaakmiddel erin... noodvulling erin en klaar..... NIET DUS. Tijdens het boren rook ik het al...Er zat een ontsteking. Als je dat eenmaal een keer geroken hebt vergeet je het nooit mee. Bah wat stinkt dat. Toch verder boren. Eenmaal klaar met boren moest er een bandje om de kies om te kijken of hij na de wortelkanaalbehandeling nog wel te vullen was. Hoe de tandarts het ook probeerde. Het lukte haar niet om het bandje er zo om heen te krijgen dat de kies gevuld zou kunnen worden. De volgende en enige optie was trekken.
Oke, verdoving werkt prima. Dus ga je gang. Ik heb al eens een verstandskies laten trekken dus ik dacht dat ik wist wat er komen zou. Ook dat verliep niet helemaal volgens plan. De kies was zover afgebroken dat hij bijna niet meer te pakken was met een tang. Volgende plan.....kies in tweeën slijpen en dan.....vergeet het maar. De eerste helft ging prima, maar de volgende helft bleef zitten waar die zat. Een andere priem kwam er bij...en een volgende tang moest er aan te pas komen...en nog weer iets werd er uit de trukendoos getoverd...maar de laatste helft van de kies bleef zitten waar die zat. Er werd weer wat weggeslepen. Maar de kies...je snapt het al, bleef zitten waar die zat. Om een lang verhaal kort te maken....na anderhalf uur en een enorme berg gereedschap kwam de kies er toch uit. Omdat ze dus zoveel in mijn mond los heeft moeten leggen moesten er ook nog twee hechtingen in. De arme tandarts had een rood hoofd en haar bril was half beslagen door de krachtinspanning die zij heeft moeten leveren. Met bibber handen heeft zij de twee hechtingen in mijn mond gepropt. Toen ik wegging zei de: "zodra je thuis bent zou ik wel paracetamol innemen en koelen". Ik heb beide gedaan, maar daarmee voorkwam ik niet dat ik nu aan een kant net een hamster lijkt. Het is inmiddels zaterdagmiddag, een dag voor Pasen, en op de foto`s zie je hoe ik er nu uitzie.
Volgende week vrijdag mag ik voor de volgende wortelkanaalbehandeling aan de andere kant. Hoe zou dat gaan? Kan al snel beter aflopen als deze "Goede vrijdag".
Liefs Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten