Karel/Beuzekom

Nu zal ik je onze domme kater voorstellen. Dom? Ja DOM. Hij trekt zich van niks of niemand iets aan. Als hij eet, dan eet hij. En of hij aan de beurt is of niet....dat begrijpt hij niet.

In heb begin dat hij door onze zoon meegenomen werd heeft Lady hem regelmatig in zijn oor gebeten als teken dat madam het er niet mee eens was dat hij aan het eten was. Hij keek dan op...wachtte even en nam weer een hap. Dit kon zo maar 5 of 6 keer gebeuren. Maar Beuzekom at door. Uiteindelijk heeft Lady het opgegeven en vanaf dat moment eten ze samen. Nu hoor ik he denken....heeft hij daardoor maar een half oor? Nee hoor, zo hebben mijn zoon en zijn toenmalige vriendin hem gekregen.

Hij is niet moeders mooiste maar wel enorm lief. Karel is een echte schootkat. Ook dan heeft meneer er lak aan of het schootje vrij of bezet is. Als ik met de laptop op schoot zit gaat hij er gewoon op liggen. Schuift een beetje heen en weer in de hoop dat je de klapdoos dicht doe. Doe je het niet....prima dan gaat hij erop liggen. Ik moet ook altijd zo om zijn manier van eten lachen. Hij neemt een hapje zacht voer en dan een paar brokjes...weer een hapje zacht voer etc. Totdat hij vol zit. Hij is de enige die op deze manier eet. Als ik s nachts een keer niet kan slapen en er even uit ga klimt hij als eerste op schoot. Als ik dan na een tijdje weer mijn bed in wil kost het me behoorlijk veel moeite om die dikke je-weet-wel-kater van me af te krijgen. Hij hangt dan als een zak zout op schoot en geeft niets mee.

Als iedereen en ieder dier zo lief en makkelijk was zag onze wereld er een stuk gezelliger uit. Maar helaas. Dus geniet ik van deze enorme goedzak.

Liefs Anita