Oudere man is zijn auto kwijt

Vandaag weer een goede daad verricht. En dat voelt zo goed. Ik kwam van de apotheek vandaan en liep richting mijn ouders. Vlak bij mijn ouderlijk huis stonden twee buurmannen met een oudere man te praten. De oudere man vertelde dat hij zijn auto ergens geparkeerd had en dat hij deze nu niet meer kon vinden. Hij was nogal in paniek. Ik had zo`n medelijden met de man.

Samen probeerde we te achterhalen waar de oudere man (81jaar) zijn auto zou kunnen hebben staan. Echt heel veel wijzer werden wij er niet van. Ik zei tegen de man dat ik wel een rondje met hem wilde rijden op zoek naar de juiste parkeerplaats. Hij vertelde dat hij zijn vrouw bij de Grote kerk achter gelaten had omdat zij nog niet zo lang geleden een nieuwe heup had gekregen en zij al een tijd aan het zoeken waren. Hij keek haar richting op en zwaaide naar haar. Hij verloor haar niet uit het oog. Samen zijn wij naar de vrouw gelopen. Ook de vrouw kon me niet helpen, later bleek dat zij dement was.
Toen wij daar even stonden te praten kwam er een jonge vrouw die vroeg of wij hulp nodig hadden. De man vertelde wat er gebeurd was. De jonge vrouw nam de oudere dame mee naar een bankje en ik de oudere man . De oude man stapte in en onder het rijden legde de man uit wat hij bij de parkeerplaats gezien had. Al snel werd mijn duidelijk dat het om een van de kleinere parkeerplaatsen ging. Nadat we nog wat verder praten wist ik welke parkeerplaats de man waarschijnlijk bedoelde. En inderdaad daar aangekomen begon de man iets te herkennen. Al snel was de man zijn auto gevonden. De enorme blijdschap in de man zijn ogen vergeet ik nooit. De man bedankte me. Ik sprak met de man af dat ik hem naar zijn vrouw terug zou brengen. Hij stapte in de auto en reed achter mij aan. Bij de grote kerk zag ik dat inmiddels een andere vrouw zich ontfermt had over de oudere vrouw. Ik stopte mijn auto en de man stapte uit vouwde zijn handen samen boven zijn hoofd als bedankje. Ik reed verder.

Bij het inparkeren bij mijn ouders sprak ik de vrouw die als laatste bij de oudere dame was. De oudere dame had haar het verhaal verteld en wilde mijn adres om mijn op een later tijdstip te kunnen bedanken. De vrouw kon haar op dat moment niet verder helpen want zij wist niet dat ik degene was die met de man een rondje aan het rijden was. Toen ik haar sprak vertelde ik haar dat ik degene was die de oudere man naar zijn auto gebracht had. Ik ken deze vrouw, zij is namelijk de moeder van mijn buren. Hoe klein is de wereld? En met hoe weinig kan je iemand zo blij maken? En ik? Ik vervolgde mijn weg met een brede glimlach.

Ben jij ook behulpzaam? Kun jij ook zo genieten van de blijdschap  van een ander? Zo je doet , zo je ontmoet, zegt het spreekwoord. Hopelijk is er ook iemand op een moment dat ik het niet meer weet.

Liefs,

Anita