Scrapbook

Hier nog twee versierde pagina`s. Op de linker foto`s staat onze jongste zoon. (Ik heb zijn gezicht toch maar afgedekt.)  Hij staat op heel veel foto`s omdat hij altijd wel bereid is/ was om ergens te gaan staan. Inmiddels is hij 18 jaar en heeft hij er niet zoveel zin meer in dus worden er minder foto`s gemaakt en staat man lief er meestal op. Hij is alleen niet zo geduldig. En trapt er niet in om plat op de grond te gaan liggen voor een leuk plaatje.

 

Op de eerste foto ligt zoonlief achter een bloembak met narcissen. Hij moet er erg om lachen omdat hij lager, lager...nog lager moet gaan liggen. Braaf doet hij wat ik van hem vraag.

De andere foto is bij ons in de buurt. Het is een foto dat de roze prunus volop in de bloei staat. Ik ben nog altijd een groot fan van deze boom. Ook omdat ik er mooie herinneringen aan heb.
De buren naast mijn ouderlijk huis hadden een prunus in de tuin staan waar wij als kind vaak in klommen. Als we dan schudden aan de boom dan leek het wel alsof het sneeuwde. Zoals het "tegeltje" al aangeeft, wij waren altijd buiten te vinden.

De prunusboom op de foto staat bij ons in de buurt en eenmaal per jaar kleurt de uitvallende bloesem een hele straat roze. Ieder jaar maak ik er eigenlijk wel een foto van. Onder de kaart staat een heel verhaal dat bij de foto hoort en over mijn jeugdherinneringen. Maar dat zal ik je besparen.

 

Heb jij ook zoveel mooie jeugd herinneringen?
Ik heb, ondanks een zieke moeder , een geweldige jeugd gehad.

Liefs,

Anita