Vandaag ben ik verwent door ouders van de speelzaal. Mijn collega's en ik kregen allen een doosje met chocolade . Alleen de verpakking was al een lust voor het oog. De naam van het zoontje staat op de label. Zo lief dat ouders de moeite nemen om iets voor ons te halen. Het ontroerend me elke keer weer.
Dit doosje kom ik over 10 jaar nog steeds tegen in de doos met kerst versiering. Ik ken mezelf, vind het dan zonde om zoiets moois weg te gooien. Elk jaar sta ik er dan mee in mijn handen, kijk er even naar, denk terug aan die tijd en kom tot de conclusie dat het toch maar weer terug moet in de doos en bewaar het weer een jaar.
Zo zit er in die zelfde doos een grote Kerstman. Ik zou niet weten wat ik ermee moet, maar ik heb hem in 2007 gekregen van een toenmalige collega. Er zit een lief briefje aan. En elk jaar het zelfde ritueel. Kijken, terugdenken aan die itijd, en toch maar eer terug in de doos. Net als met een ijzeren kerstboomversiering. Ook die heb ik gekregen van een oud collega.
Misschien kan ik dit doosje wel gebruiken voor de haakjes die aan de ballen moeten om ze aan op te hangen? Dan bewaar ik dit doosje nog met een doel.
Hoe dan ook, ik ben blij dat deze lieve ouders de moeite hebben genomen om zo iets liefs, lekkers en moois te kopen.
Liefs,
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten