Laatst was ik in het bos en in de verte zag ik "witte bollen". Ik dacht eerst even dat er iets vreselijk mis was met mijn ogen. Ik zetten mijn bril af maar die "witte bollen" in de verte bleven waar ze waren.
Nu moet je weten dat ik bijna elke dag in dit bos kom en nog nooit "witte bollen" gezien had. Dus ik moest en zou weten wat het was.
Nu moet je weten dat ik bijna elke dag in dit bos kom en nog nooit "witte bollen" gezien had. Dus ik moest en zou weten wat het was.
Ik bedacht eerst dat het bloeiende plant zouden kunnen zijn. Maar kon me niet bedenken welke dat dan zouden moeten zijn en waarom ik deze de vorige dag niet gezien had.
Eenmaal dichterbij zag ik dat het zo'n 60 schapen waren.
Ik moest echt vreselijk lachen om mezelf. Ik verwachtte geen schapen . Er was een tijdelijk omheining geplaatst met daaraan een bord dat deze schapen er liepen om het landschap in toom te houden.
Inmiddels zijn we alweer een paar weken verder en nu lopen de schapen veel verder achteraan op de heide. Maar telkens kijk ik vanuit de verte of de " witte bollen" er nog zijn en verschijnt er een lach op mijn gezicht bij de gedachte aan de eerste ontmoeting.
Inmiddels zijn we alweer een paar weken verder en nu lopen de schapen veel verder achteraan op de heide. Maar telkens kijk ik vanuit de verte of de " witte bollen" er nog zijn en verschijnt er een lach op mijn gezicht bij de gedachte aan de eerste ontmoeting.
Kun jij ook zo genieten ? Al is het maar om je eigen " kromme" gedachtgedachten?
Ik wel. En ik vind het heerlijk.
Liefs,
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten