Pindaketting

Met een groepje vriendinnen hadden we het plan opgevat om samen een viltwerkje te maken. Verschillende kozen voor de pindaslinger, andere voor de kokosnoot. Ik koos voor de pindaslinger.Tijdens de vakantie had ik de pinda`s meegenomen. Ik zag er vreselijk tegenop om zoveel van die zelfde dingen te maken. Maar het idee dat ik daarna die grappig vogels kon gaan maken zorgde ervoor dat ik toch door ging. Tijdens de vakantie maakten ik iedere dag meerdere pinda`s en toen we naar huis gingen was ik klaar.
Het viel me niet tegen, had er zelfs plezier in.

De tijd drong( dacht ik). Dus eenmaal thuis snel de 3 koolmeesjes knippen en verder. Totdat ik er achter kwam dat we nog een maand langer hadden. Ik was even vergeten dat we pas in augustus zaten en we eigenlijk in oktober zouden starten met het project. Toen ik erachter kwam stopte ik. En wachtte ik op de andere dames.

Ik maakte eind september de eerste appel. Erg leuk om te doen. En toen was het de beurt aan die leuke vogels. En.... dat viel tegen. De pootje lijken wel klompvoetjes. Ik heb geen zin om de twee al geknipte vogels ook nog te maken. Vandaar dat ik nu een extra appel gemaakt heb. Zo heb ik toch een mooie volle ketting zonder die koolmeesjes waar het voor mij eigenlijk allemaal om begon.

Zo zie je dat dingen soms net even anders lopen als dat je van te voren verwacht.

Overkomt jou dat vaak? Ben je dan , net als ik, zo flexibel om het aan te passen? Of ga je kosten wat kost door?

Wat je ook doe....geniet!!!

Liefs Anita