Pruts kwam samen met zijn broer en moeder eten bij het opvangcentrum waar ik vrijwilligerswerk doe. Na een paar weken kon ik eindelijk zo dichtbij hem komen dat ik hem in zijn nekvel kon pakken en hem mee kon nemen naar huis. Eenmaal losgelaten in de huiskamer schoot hij onder de boekenkast. Elke dag plukte ik hem er meerdere malen onder vandaan en na een paar weken werd hij wat minder angstig. Nu is het een echte kroelkater. Hij heeft maar twee nadelen. Als hij stiekem wat toe gestopt krijgt miauwt hij zo hard dat de andere katten ook komen en het van hem afnemen. En dan is hij altijd nog bang voor de andere poezen.
Het andere nadeel van meneer de je-weet-wel-kater is dat hij de tafelpoten gebruikt als krabpaal. Het heeft geen enkele zin om te denken dat je hem dat wel af kan leren. Want dan doet hij het wel als je er niet bij bent. Ik heb besloten om er niets meer van te zeggen. Hij is inmiddels aan zijn tweede tafel begonnen en dat zal vast zijn laatste tafel zijn. Hij is tenslotte ook al weer 12 jaar oud. Hij gaat nog wel graag de katten ren in naar buiten. We hebben speciaal voor hem een groter gat in de muur gemaakt zodat hij makkelijker naar buiten kan. Hij is namelijk nogal aan de maat. Door het standaard kattenluik kon hij eigenlijk niet meer naar buiten.
Ga jij ook zover dat je een groter gat maakt in een houten wand voor je dier? Heb jij dieren?
Liefs Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten